
کتاب چهل، سی
گفت و گوهایی با نسل اول هنرمندان معاصر ایران
3 عدد
وقتی سال ۱۳۸۸ این گفتوگوها آغاز شد، تصور آن روز این بود که گفتوگوهای حاضر چندین دهه بعد نه تنها صورت این نسل را ترسیم خواهد کرد، که تصویر دقیقی از تک تک آنها خواهد بود! سیر تغییرات سیاسی و اجتماعی و فکری در جامعهی ایران آنقدر سریع شد که الآن بخشهایی از پرسش و پاسخ با آن هنرمندان جوان سال بیمعنا به نظر میآید. تنها پرترهای که باقی ماند صورت زمانست؛ همین جنبه است که اکنون گفتوگو را برای من به عنوان ابزار شناختی معنادار ساخته؛ در مدیوم گفتوگو بیآن که سعی به خصوصی باشد روح زمانه حفظ و حراست میشود، آدمها قرار است از خودشان بگویند، ولی در واقع از دوران گفتهاند، از آرزوهایی که میخواستند و محقق نشد و از مصائبی که میترسیدند و به روزشان آمد.
پیشگفتار

