با سیطره ی هردم فزاینده ی منطق سرمایه داری بر دوران متأخر و هم زمان با بسط ایدئولوژی‌های همسو با این وضعیت، خواه ناخواه تمام سپهرهای اجتماعی و فرهنگی دستخوش تغییرات بنیادین می‌شود و در این میان با هر چه انتزاعی تر شدن وابستگی این سپهرها به کلیت برسازنده ی نظام اجتماعی، لاجرم واقعیت برجامانده از آنها نیز به تل های بی معنا و گاهاً فرسوده ای تبدیل می شود که گویی از اساس واجد معانی ای خود آئین با کلیتی انضمامی بوده اند. در میانه ی چنین بلوایی ....

نوشتار پیش رو نه در قامتی چون نقد ادبی به عرصه می آید و نه حتی داعیه ی تحلیلی کاملاً جامعه شناسانه دارد، بلکه تنها می‌خواهد گزارشی باشد و قرائتی از زمینه و بستر گرایش‌های مؤثر چند رمان فارسی در دهه ای که از سر گذشت: دهه ی نود شمسی بر همین مبنا، چگونگی به روایت درآمدن تاریخ در بستر نهان و مسکوت مانده ی آثار ادبی یکی از کلان میلهای این گزارش است. کندوکاوی دیالکتیکی در ناخودآگاه سیاسی و فرهنگ طبقاتی مسلط بر آثار ادبی و رابطه ی آن از مقدمه ی متن با ایدئولوژی های مقومش.

از مقدمه متن

معرفی کتاب هلاک روایت، گزارشی از گرایش‌های موثر چند رمان فارسی نوشته‌ی فواد امیری