به سوی هولدرلین 

علاوه‌بر شرح‌های بسیار ‌هایدگر از متفکران بزرگ سنت فلسفي، او همچنین یک خواننده و مفسر علاقه‌مند به ادبیات و به‌ویژه شعر بود. برخی از علایق ادبی هایدگر در آثار چاپ‌شده‌اش چندان آشکارا بیان نشده‌اند. (به این ترتیب، بر خلاف گواهی‌های روایی دربارة تأثير عظیم داستایفسکی بر او، اشارات اندکی به این رمان‌نویس روس در سخنرانی‌ها و نوشته‌های هایدگر وجود دارد.) با این حال، برخی دیگر به کانون تأملات فلسفی مهمی بدل شدند. این امر به‌ویژه در مورد برخی از شاعران آلمانی مانند گئورک تراكل، راینر ماریا ریلکه، اشتفان گئورگه، گوتفرید بن، شاعر محلی یوهان هبل و مهم‌تر از همه، فریدریش هولدرلین صادق است؛ کسی که هایدگر مجموعه سخنرانی‌ها، ارجاعات موقعیتی و مباحثی را به او اختصاص داد (مجموعاً چهار جلد از مجموعه آثارش) و حتی خوانشی از اشعارش را ضبط کرد. در واقع هایدگر، پس از نیچه، به هولدرلین بیش‌تر از همة دیگر نویسندگان یا متفکران پرداخت.