در سال ۱۹۷۱ که گیاهخوار شدم، هر کسی که با او غذا می‌خوردم از من می پرسید که چرا گوشت نمی‌خورم. تجربه من متفاوت از مایکل هیومر بود که می گوید افراد به ندرت دیدگاه های او را درباره تغذیه اش به چالش می کشیدند. شاید این نشان می‌دهد که در سال ۱۹۷۱ مواجهه با آدمی گیاهخوار نا معمول تر از دهه هشتاد میلادی بوده که او گوشتخواری را کنار گذاشته است.

بعضی از گیاهخوارها و وگان‌ها انتخاب نحوه خورد و خوراک خود را مسأله ای شخصی، مثل باورهای دینی فرد، می‌دانند. من هیچ وقت چنین دیدگاهی نداشتم. من به این خاطر گیاهخوار شدم که فهمیدم در دامداری های صنعتی با حیوانات چه رفتاری می‌شود. پس از کمی تحقیق و تأمل، به نتیجه ای تکان دهنده رسیدم اما از آن گریزی نبود: فاجعه ای در حال وقوع است و بیشتر ما آن را نمی‌بینیم چون در چهاردیواری های بزرگ بی پنجره رخ می‌دهد.

قسمتی از پیش گفتار پیتر سینگر