راجع به پزشکان، گاندی معترف است که اول مجذوب حرفة ایشان بود ولی دیری نگذشت که فهمید پزشکی شغل شریفی نیست. پزشکی مغرب زمین منحصراً به تسکین آلام جسمانی بیماران می‌پردازد و به هیچ وجه درصدد ریشه‌کن کردن علل بیماری که قسمت اعظم آن عیوب اخلاقی است برنمی‌آید؛ حتی می‌توان گفت که با دادن وسایل تمتع بی‌دردسر از آن عیوب به کسانی که واجد آن‌اند در واقع به تکثیر آنها همت می‌گمارد، بنابراین پزشکی در فاسد کردن اخلاق یک ملت سهیم است و او را با دارو و درمان خود، که گاندی آن را «افسون سیاه» نام نهاده و موجب انحراف ملت از نظم و انضباط قهرمانیِ جسم و روح است، ضعیف می‌سازد. گاندی در مقابل این پزشکی دروغین مغرب زمین، که اغلب به شدتی خارج از حد و وصف تخطئه‌اش کرده است، به طب واقعی پیشگیری قائل است، و یکی از رسالات کوچک خود تحت عنوان راهنمای تندرستی را که نتیجة بیست سال تجربه است به بحث در این باب اختصاص داده است. این رساله به همان اندازه که جنبة طبی دارد دارای جنبة اخلاقی است، چه «بیماری نه‌فقط نتيجة اعمال بلکه نتیجة افکار ما نیز هست». و بنابراین، به دست دادن قواعدی برای پیشگیری بیماری نسبتاً آسان است؛ ؛ زیرا «تمام بیماری‌ها دارای ریشة واحدی هستند و آن عدم پیروی از قواعد و قوانین طبیعی بهداشت است. جسم قرارگاه خداست، باید آن را پاک و پاکیزه نگاه داشت». از طرفی در تجویزات گاندی - که با لجاج بسیار به انکار داروهای امتحان شده می‌پردازد - تعقل صحیح زیاد است ليكن جنبة سخت‌گیری اخلاقی آن نیز فوق‌‌العاده شدید است.