پیش از این، بسیار گفته اند و ما بازگفته‌ییم که نوشتن ادبیات کودکان، تنها و تنها هنر نیست، و یک نویسنده ی صادق ماهر هنرمند، صرفاً به دلیل آنکه توان نوشتن برای بزرگسالان را دارد و یا موفقیت هایی در زمینه ی «نوشتن عام» به کف آورده، مختار نیست که پا به حریم پرمخاطره و پرمسئولیت ادبیات کودکان (و نوجوانان) بگذارد؛ مگر آنکه اخلاقاً و انصافاً! اسباب کار، همه، آماده کرده باشد.

ادبیات کودکان، به دلیل موقعیت بسیار ظریف ، حساس و خطرناکی که بچه ها دارند، و به دلیل تردی و شکنندگی فراوان روح بلورین آنها، وتأثيرات عمیق و گوناگونی که این ادبیات در نحوه ی تفکر و ساختمان آینده ی ایشان دارد، پا را از محدوده با گستره ی هنر ـ بنا بر برخی از تعاریف متداول و مقبول «هنر» ــ بیرون می گذارد و به بسیاری از علوم و فنون توسل می جوید. نوشتن ادبیات کودکان یک علم است، یک فن است، و در نهایت امر یک هنر.