موضع رسمی مسیحیت قدیم در قبال دوستی به شدت تحت تأثیر شبهه‌های متافیزیکی و تجربی آگوستین‌قدیس درباره‌ی دوستی بود. البته آگوستین (۳۵۴ تا ۴۳۰ میلادی) همواره حواسش به خوشی‌های دوستی و لذت‌های دنیایی بود. او رابطه‌اش با حلقه‌ی دوستان در سال‌های قبل از ایمان آوردنش را چنین توصیف می‌کند:

می‌توانستیم با هم حرف بزنیم و بخندیم و به هم مهربانی کنیم. می‌توانستیم در لذتی که کتاب می‌دهد شریک شویم. در غم‌وشاديِ یکدیگر شریک بودیم. جدل‌هایمان بی‌غرض بود، مثل موقعی که آدم با خودش در کشمکش است. معدود مشاجراتی نیز که رخ می‌داد نمک یکدلی‌مان بود. از هم یاد می‌گرفتیم و به هم می‌آموختیم. هرکداممان را که نمی‌دیدیم دلمان برایش تنگ می‌شد و وقتی بازمی‌گشت شادمانه خوشامدش می‌گفتیم.

صفحه ۳۹