بحث‌هایی که امروز درباره امکان خلق تراژدی وجود دارد تحلیل‌هایی ادبی نیستند؛ بلکه بیشتر برای شناخت عارضه‌های فرهنگی درمی‌گیرند، که کم و بیش در پوششی مبدل ظاهر شده‌اند. مقوله ادبیات بخش عمده نیرو و توانی را به خودش اختصاص داده که سابق بر این در حیطه فلسفه بود، یعنی تا موقعی که تجربه‌گرایان و منطق‌شناسان آمدند و دست به پاکسازی‌هایی در مقوله فلسفه زدند. حالا دیگر مباحث و معضل‌های امروزی انسان در مورد احساس و کنش و باور همه در پهنه شاهکارهای ادبی به بحث گذاشته می‌شوند. هنر انگار آینه‌ای است که قابلیت‌های انسان را در یک مقطع مشخص تاریخی نشانمان می‌دهد، بارزترین فرمی است که فرهنگ‌ها خودشان را با آن تعریف می‌کنند، نامی بر خود می‌گذارند و تجسمی از خودشان را نمایش می‌دهند.

صفحه 177