ناظم حکمت طنین کلمات ترکی و فولکلور مردم ترک را کشف کرد و این دو را در استتیکی تازه به هم آمیخت، دهقان ترک مصرع او را زمزمه می کند و عقیده دارد که از اجدادش سینه به سینه به او رسیده است.

مصطفی یونس حکایت میکند که در سال ۱۹۴۳ دانشجوی جوانی برای گردآوری اشعار عامیانه و قصه ها و ترانه های فولکلوریک به یکی از دھات کوهستانی ترکیه می‌رود تا از دهان روستاییان، جوان ها و پیرها و بچه ها چیزهایی ضبط کند، دهکده ای با چهل خانوار، با بام های کوتاه، و

پنهان در میان تخته سنگ و فقر، و پرت آنچنان که ۱۴ ساعت پیاده روی را از میان راه باریکه های مشکل و خطرناک می‌طلبد. فولکلوریست جوان را در گرماگرم کارش دختری دهاتی صدا می‌کند.

قسمتی از یادداشت یدالله رویایی در ابتدای کتاب.