سی و هشت سال از چاپ اول این کتاب با همین ناشر گذشت و در این بین اتفاقات تلخ و شیرین زیاد افتاد. اما من هم بار دیگر، مثل کاپیتان آرسنی یف در دیدار دوم، از دیدن دوستی دیرین چون درسو اوزالا غرق شعف شدم. این بار ده روزی با او و کاپیتان به سر بردم. جنگل ها و کوه های اوسوری را در نوردیدم جانوران و گیاهان و درخت‌ها و دشت‌ها و رودهای سرکش و سنگلاخ را دیدم و دلم در هوای همراهی با آن دو پر کشید. کاپیتان (سروان آرسنی یف در سال های ۱۹۰۲ تا ۱۹۰۷ از طرف دولت مرکزی تزاری آن زمان روسیه مأمور می شود برای کشف و نقشه برداری دورترین قسمت سیبری یعنی شبه جزیره کامچاتکا و اوسوری که چون گوشواره ای از گوش سرزمین پهناور روسیه در بالای کره شمالی و قسمت کوچکی از چین آویخته ) همراه عده ای تحت فرمان به آن نواحی عزیمت کند و در طول همین سفرهاست که با درسو اوزالا مردی از طایفه گلد از اقوام بدوی پراکنده در آن ناحیه روبه رو می‌شود و نوعی رابطه مرید و مرادی با او پیدا می کند و درسهای بسیاری در زندگی از او می آموزد.