نادیا عاشق استالین بود و ظاهراً به راحتی کیش پرستش خشونت بالشویکی را توجیه ، یا حتا تحسین و تکریم ، می کرد . آن ها موقعی که از هم دور بودند برای هم نامه های عاشقانه می فرستادند. این نامه ها واجد شور و حرارت هیجان آوری است ، هرچند کلیشه ای می نمایند . این شور و شوق عشقی تا یکی دو سال مانده به مرگ نادیا همچنان قرار بود . برای مسائل ، استالین در ژوئن 1930 که نادیا برای معالجه ی سردرد های میگرنی و دردهای شکمیِ حادِ ناشی از سقط جنین های متعددش در کارلسباد آلمان به سر می برد ، خطاب به او نوشت : « تاتکا[ نام کوچک گرجی ای که استالین روی نادیا گذاشته بود] ، چند کلمه ای  برایم بنویس ... تاتوتچکا ، من اینجا خیلی تنها هستم .

صفحه 91 و 92