کتاب حاضر متن پایان نامه لیسانس روح الله خالقی در رشته ادبیات و فلسفه دانشسرای عالی است. به دل مشغولی عمیق وی نسبت به ادبیات فارسی در این فراز می‌توان پی برد: 
«حس تقلید و عدم تصرف و پیروی از گذشتگان چنان در ما رسوخ کرده که عدول از آن کار سهل و آسانی نیست؛ از طرف دیگر به قدری بازار علم و ادب فعلا در مملکت ما بی‌ترتیب و بدون نظم است که شاید ادبای سخن سنج حق دارند که می‌گویند باید جز به سبک و روش قدما کلامی نگفت یا شعری نساخت؛ زیرا به محض این که خودسر شویم هرچه می‌خواهیم می‌گوییم و با نداشتن یک قاموس قابل اعتماد صحیح مفصل حسابی یا یک مجمع ادبی رسمی و آکادمی که تکلیف مردم را تعیین کرده خوب را انتشار داده از انتشار غلط جلوگیری کند کار دشوار شده و شاید بعد از صد سال دیگر فاتحه زبان فارسی خوانده شود. اما از حق نگذریم این بی‌تکلیفی هم نمی‌تواند ما را خاموش نگاه دارد و نفهمیده و نسنجیده تقلید را شعار خود سازیم؛ پس ناچار باید صورت ادبیات عوض شود همان طور که همه چیز مملکت ما دارد خواه ناخواه رنگ تمدن جدیدی را می گیرد.»

پشت جلد