چهارشنبه ۲۱ تیر ۱۴۰۲
کتاب با هم درستش می‌کنیم داستان یک موش پروفسور به نام فرانک را روایت می‌کند که بسیار باهوش و خلاق است. او در یک انباری پر از وسیله‌های مختلف زندگی می‌کند؛ وسیله‌هایی که خودش جمع کرده و دوست دارد با آن‌ها چیزهای جدید بسازد یا تعمیرشان کند. فرانکْ توانمند اما خجالتی و تنهاست، برای همین یک روز به سراغ باقی حیوانات می‌رود تا شاید از میان آن‌ها دوستی پیدا کند؛ اما بعد از دیدن زنبورها، مورچه‌ها و پرنده‌هایی که به صورت گروهی مشغول ساختوساز و زندگی هستند، احساس تنهایی بیشتری می‌کند و تصمیم می‌گیرد به خانه برگردد،
اما با فکری نو!
فرانک مشغول ساخت یک وسیله‌ی جدید می‌شود؛ وسیله‌ای برای خود خودش. او تلاش می‌کند برای خودش یک دوست بسازد! دوستی که بتواند برای انجام کارها به او کمک کند و فرانک را از تنهایی درآورد. اما برخلاف تصور فرانک دوست جدیدش، تدی، توانایی انجام هرکاری را ندارد و در یکی از روزها که فرانک بیرون از خانه مشغول جمع کردن چیزهای جورواور است، تدی اتفاقاتی را رقم می‌زند که فرانک را حسابی غافلگیر می‌کند. پس از این اتفاق دوستی فرانک و تدی با مشکل مواجه می‌شود، اما داستان با دوری آن‌ها با پایان نمی‌رسد...
دوستی هم مثل همه‌ی چیزهای ارزشمند دیگر نیاز به مراقبت دارد. اگر خراب شود، با چسب و پیچ و مهره درست نمی‌شود؛ راه چاره‌اش مهربانی است، شاید هم کمک و بعضی وقت‌ها هم همکاری؛ اما درست کردنش کار یک نفر نیست. باید با هم درستش کنیم!
نویسنده در این کتاب با استفاده از جملات کوتاه و صریح دوستی را به‌زیبایی به تصویر می‌کشد. ارتباطی پرفراز و فرود که گاهی شادی‌آفرین است و گاهی غم‌انگیز و در بسیاری مواقع نجات‌دهنده. در این داستان به حیواناتی اشاره شده است که زندگی گروهی دارند و در انجام کارهای روزانه از یکدیگر کمک می‌گیرند و این همان چیزی است که موش قصه به دنبالش می‌گردد. حیواناتی مثل مورچه‌ها، زنبورها و پرندگان در بخشی از داستان به کمک فرانک و تدی می‌آیند و مانع آسیب دیدنشان می‌شوند. «فرانک و تدی از آن به بعد، خیلی چیزها را با هم درست کردند. با هم! و با خیلی از دوستان‌شان.»[1] داستان از همان صفحات ابتدایی به این موضوع اشاره دارد که با کمک‌رسانی و کار گروهی می‌شود نتایج بزرگی کسب کرد؛ نتایجی که شاید بدون کمک دیگران هرگز شدنی نیستند. در تصویری از کتاب مورچه‌های کوچک تدیِ بزرگ را روی دستانشان می‌گیرند و مانع زمین خوردنش می‌شوند. این لحظه قدرت ناشی از کار تیمی را به‌خوبی نشان می‌دهد.
در بعضی از صفحات این کتاب تصاویری بدون نوشته آمده است که کمک می‌کند کودکان بخشی از داستان را پیش‌بینی یا خلق کنند. جزئیات به کار رفته در تصاویر به ابزار مورد نیاز برای طراحی، تعمیر و ساختوساز اشاره دارد؛ وسایلی مانند چکش، اره، میخ، انبردست، نخ و سوزن، قیچی، آچار و ... . هم‌چنین اشاره به مراحل طراحی و ساخت یک وسیله از جمله فکر کردن، جمع‌آوری ابزار، تماشا کردن، مطالعه و در نهایت اجرای کار، کودک را برای ساختن و خلق اثر راهنمایی می‌کند.
شخصیت‌های داستان در هر لحظه احساسی متفاوت را تجربه می‌کنند که به کودک نشان می‌دهد تجربه‌ی احساسات مختلف طبیعی است و ایرادی ندارد اگر گاهی خشم یا ناراحتی را تجربه کنیم. برای مثال تدی گاهی وسایل را می‌شکند و خرابکاری می‌کند، اما در ادامه نقش فرد مهربانی را دارد که برای راحتی دوستانش به کمک آن‌ها می‌رود و فرانک در لحظاتی بسیار عصبانی و دلخور است، اما در عین حال برای تدی دلتنگ است و نگران. آنچه مهم است، معتبر و محترم شمرده شدن تمام این احساسات است. خالق این اثر لوییس ییتس، نویسنده و تصویرگر انگلستانی است و در ایران انتشارات زعفران آن را برای گروه سنی 3 تا 9 سال منتشر کرده است.
منابع: ییتس، لوییس. 1399، ترجمه‌ی رامتین فرزاد، تهران: نشر زعفران
[1]- ییتس، 1399: 30 - 31
در حال حاضر دیدگاهی برای این مقاله ثبت نشده است.