جولیان بگینی، نویسنده و فیلسوف بریتانیایی می‌نویسد...

پرسش: کدام کتاب‌ها از منظر فلسفی می‌توانند به من بگویند که چه چیزی زندگی را ارزشمند می‌کند یا ارزش زیستن دارد؟

سوال از:  شامشیر باکاف، ۲۷، پزشک و دانشمند بهداشت جهانی، پاکستان

پاسخ از: جولیان بگینی، نویسنده و فیلسوف

تعجب‌آور است اما تعداد اندکی از فیلسوفان بزرگ جهان مستقیماً به این پرسش پاسخ داده‌اند. در عوض، آن‌ها بر پرسش متفاوت زیرکانه‌ای متمرکز شده‌اند: معنای درست زندگی‌کردن چیست؟ ارسطو در اخلاق نیکوماخوس[1] می‌گوید لازم است ویژگی شخصیتی را در خود پرورش دهیم که طبق آن نقطۀ اتکای درستی را میان دو قلۀ افراطی خطرناک شخصیتی پیدا کنیم. برای مثال، بخشندگی در میان دو قلۀ خست و ولخرجی قرار دارد، شجاعت میان بزدلی و بی‌پروایی. بینش مشابهی در کتاب‌های کلاسیک چینی ارائه شده است: منتخبات کنفوسیوس[2] و منکیوس[3].

با این حال در غرب، تسلط هزارۀ مسیحی فرضی را شکل داد مبنی بر اینکه زندگی به تغییراتی ورای خود نیاز دارد. با کم‌رنگ شدن عقاید دینی، پرسش اینکه آیا زندگی ارزش زیستن دارد یا خیر بدل به یکی از مرکزی‌ترین دغدغه‌های اگزیستانسیالیست‌های فرانسوی قرن بیستم شد. خلاصۀ پاسخ آن‌ها چندان دل‌خوش‌کننده نبود: زندگی پوچ است بنابراین فقط می‌توان با آن همراه شد و معنای خود را در آن ساخت. اگر آمادۀ چالش هستید، اگزیستانسیالیسم و اصالت بشر[4] ژان-پل سارتر و اسطورۀ سیزیف[5] از آلبر کامو این موضوع را بسط می‌دهند. 

اخیراَ فیلسوف‌های انگلیسی‌زبان از طریق به‌هم بافتن تکه‌هایی از فرهنگشان، که قبلاً مجزا از هم بودند، به پاسخ‌های مثبت‌تری رسیده‌اند. دو مثال خوب دراین‌باره این کتاب‌ها هستند: زندگی آزموده[6] از رابرت نوزیک و ۱۰ پرسش خوب از زندگی و مرگ[7] از کریستوفر بلشاو است.

همۀ این‌ها هم به کار نیایند، کتاب من هست: اوضاع از چه قرار است؟[8]، کتابی که می‌خواهد نشان دهد فلسفه چندان به پرسش‌های بزرگ پاسخ نمی‌دهد، بلکه ما را با منابعی همراه می‌کند که با استفاده از آن‌ها بتوانیم خودمان پاسخی درخور برای خود پیدا کنیم.

منبع: گاردین

[1]  Nicomachean Ethics

[2] Analects of Confucius

[3] Mencius

[4] Existentialism and Humanism

[5]  The Myth of Sisyphus

[6]  The Examined Life

[7] 10Good Questions About Life and Death

[8]?What’s It All About