ایتالو کالوینو: مروری بر زندگی و آثار

ایتالو کالوینو[1] (15 اکتبر 1923 _ 19 سپتامبر 1985) داستان‌نویس مشهور ایتالیایی و یکی از چهره‌های برجسته در نویسندگی پست‌مدرن قرن بیستم بود. کالوینو پس از آغاز کار نویسندگی خود به‌عنوان یک رئالیست با انگیزه‌‌های سیاسی به خلق رمان‌های کوتاه و درعین‌حال مفصلی پرداخت که مانند تحقیقاتی درباره‌ی خواندن، نوشتن و فکر کردن عمل می‌کنند. با این حال اشتباه است که سبک کارهای اخیر کالوینو را به‌عنوان یک گسست کامل از کارهای قبلی او توصیف کنیم. داستان‌های عامیانه و به طور کلی داستان‌سرایی شفاهی از الهامات اصلی کالوینو بودند.

کالوینو در دهه‌ی 1950 به دنبال یافتن و رونویسی نمونه‌هایی از فولکلور ایتالیایی بود و داستان‌های عامیانه‌ی جمع‌آوری‌شده‌ی او در ترجمه‌ی انگلیسی تحسین‌شده‌ی جورج مارتین[2] منتشر شد. اما داستان‌سرایی شفاهی در شهرهای بی‌نشان[3] برجسته شده که شاید شناخته‌شده‌ترین رمان او باشد و بیشتر از دیالوگ‌های خیالی بین مارکوپولو[4]، مسافر ونیزی و امپراتور تارتار، کوبلای خان[5] تشکیل شده است.

حقایقی سریع درباره‌ی ایتالو کالوینو

1. او برای نوشتن داستان‌های کوتاه و رمان‌های معروف به سبک فولکلور پست‌مدرن معروف است.

2. او متولد 15 اکتبر 1923 در سانتیاگو د لاس وگاس کوبا و درگذشته‌ی 19 سپتامبر 1985 در سیه‌نا ایتالیا است.

3. آثار در خور ‌توجه منتشرشده‌ی او عبارت‌اند از بارون درخت نشین[6]، شهرهای بی‌نشان، اگر شبی از شب‌های زمستان مسافری[7] و شش یادداشت برای هزاره‌ی بعدی.[8]

4. همسر او استر جودیت سینگر[9] و فرزندش جووانا کالوینو[10] نام داشت.

دوران کودکی و اوایل بزرگسالی

کالوینو در سانتیاگو د لاس‌وگاس کوبا به دنیا آمد. خانواده‌ی او خیلی زود به ریویرای ایتالیا نقل مکان کردند و او درنهایت گرفتار سیاست آشفته‌ی ایتالیا شد. کالوینو پس از خدمت به‌عنوان یکی از اعضای اجباری فاشیست‌های جوان موسولینی[11] در سال 1943 به مقاومت ایتالیا پیوست و در جریان مبارزه با ارتش نازی حضور داشت.

غوطه‌ور شدن در سیاست زمان جنگ تأثیر قابل ‌توجهی بر ایده‌های اولیه‌ی کالوینو در باب نوشتن و روایت داشت. او بعداً ادعا کرد که شنیدن بازگویی ماجراهای خود از زبان مبارزان مقاومت، درک او را از داستان‌سرایی بیدار کرد و مقاومت ایتالیا نیز الهام‌بخش اولین رمان او، کوره راه لانه‌های عنکبوت (1957)[12] بود. اگرچه پدر و مادر کالوینو هر دو گیاه‌شناس بودند و خودش نیز کشاورزی خوانده بود، تا اواسط دهه‌ی 1940 کم‌وبیش خود را به ادبیات متعهد کرد. در سال 1947 با پایان‌نامه‌ی ادبیات از دانشگاه تورین[13] فارغ‌التحصیل شد و در همان سال به حزب کمونیست پیوست.

سبک تکاملی کالوینو

در طول دهه‌ی 1950 کالوینو تحت تأثیر عوامل جدیدی قرار گرفت و به‌تدریج از نوشتن با انگیزه‌ی سیاسی دور شد. اگرچه در طول این دهه به تولید داستان‌های کوتاه واقع‌گرایانه ادامه داد، پروژه‌ی اصلی او سه‌گانه‌ای از رمان‌های عجیب‌و‌غریب و واقعی بود: شوالیه‌ی ناموجود[14]، ویکنت دونیم‌شده[15] و بارون درخت‌نشین. این آثار سرانجام در یک جلد تحت عنوان اجداد ما[16] در سال 1959 در ایتالیا منتشر شد. تأثیرپذیری کالوینو از ریخت‌شناسی قصه‌های پریان[17] اثری از نظریه‌ی روایی نوشته‌ی فرمالیست روسی، ولادیمیر پراپ،[18] تا حدی عامل علاقه‌ی فزاینده‌ی او به نوشتن افسانه‌وار و نسبتاً غیرسیاسی بود. او قبل از سال 1960 حزب کمونیست را نیز ترک کرد.

دو تغییر عمده در زندگی شخصی کالوینو در دهه‌ی 1960 رخ داد. در سال 1964 با چیچیتا سینگر[19] ازدواج کرد و از او صاحب یک دختر شد. سپس در سال 1967 در پاریس اقامت گزید. این تغییر بر تفکر و نوشته‌های کالوینو تأثیر گذاشت. در دوران حضورش در کلان‌شهر فرانسه با نظریه‌پردازان ادبی مانند رولان بارت[20] و کلود لوی استروس[21] ارتباط داشت و با گروه‌هایی از نویسندگان تجربی، به ویژه تل کوئل[22] و اولیپو[23] آشنا شد. می‌توان گفت که ساختارهای غیرسنتی و توصیف‌های پرزحمت آثار بعدی او مرهون این ارتباطات است. البته کالوینو از مشکلات تئوری ادبی رادیکال نیز آگاه بود و در رمان متأخر خود، اگر شبی از شب‌های زمستان مسافری، مکتب پست‌مدرن را مسخره کرد.

رمان‌های پایانی کالوینو

کالوینو در رمان‌هایی که پس از سال 1970 تولید کرد، موضوعات و ایده‌هایی را بررسی کرد که در قلب بسیاری از تعاریف ادبیات پست‌مدرن قرار دارند. تأملات بازیگوشانه‌ درباره‌ی خواندن و نوشتن، در آغوش گرفتن فرهنگ‌ها و ژانرهای متنوع و تکنیک‌های رواییِ اغلب سرگردان، همه از ویژگی‌های پست‌مدرنیسم کلاسیک هستند. شهرهای بی‌نشان (1974) کالوینو بازتابی رویایی از سرنوشت تمدن است. و اگر شبی از شب‌های زمستان مسافری (1983) به طرزی شادمانه یک روایت پلیسی، یک داستان عاشقانه و یک طنز مفصل در صنعت نشر را ترکیب می‌کند.

کالوینو در سال 1980 دوباره در ایتالیا اقامت گزید. با این حال رمان بعدی او، آقای پالومار (1985)[24] به فرهنگ پاریس و سفرهای بین المللی می‌پردازد. این کتاب به‌دقت از افکار شخصیت اصلی خود (مردی درون‌گرا و ثروتمند) پیروی می‌کند؛ زیرا او به همه چیز، از طبیعت جهان گرفته تا پنیرهای گران‌قیمت و حیوانات خنده‌دار باغ وحش می‌اندیشد. آقای پالومار آخرین رمان کالوینو بود. او در سال 1985 دچار خونریزی مغزی شد و در سپتامبر همان سال در سینا ایتالیا درگذشت.

منبع: thoughtco

مترجم: نگار فیروزخرمی

[1]- Italo Calvino

[2]- George Martin

[3]- Invisible Cities

[4]- Marco Polo

[5]- Kublai Khan

[6]- The Baron in the Trees

[7]- If on a winter's night a traveler

[8]- Six Memos for the Next Millennium

[9]- Esther Judith Singer

[10]- Giovanna Calvino

[11]- Mussolini (Benito Mussolini)

[12]- The Path to the Nest of Spiders

[13]- the University of Turin

[14]- The Non-Existent Knight

[15]- The Cloven Viscount

[16]- I nostri antenati (Our Ancestors(

[17]- Morphology of the Folktale

[18]- Vladimir Propp

[19]- Chichita Singer

[20]- Roland Barthes

[21]- Claude Lévi-Strauss

[22]- Tel Quel

[23]- the Oulipo

[24]- Mr. Palomar