مسیر شناسایی دو تیم از دو سمت کاملا متفاوت بود. تیم من از سمت دشت ذهاب و موازی یک رودخانه خروشان حرکت می‌کرد و به سینه‌کش ارتفاع 304 می‌رسید. تیم دوم از سمت جاده سرپل ذهاب به سمت قصر شیرین رها می‌شد و به حالت گازانبری از دامنه 604 به بالا می‌آمد. دو سه شب هرچه رفتیم به جایی نرسیدیم. شناسایی از سمت سینه‌کش کوه به‌دلیل انبوه میدان‌های مین و اشراف دقیق دشمن به جلو ناممکن بود. تجربه‌ام می‌گفت که اینجا باید راهکاری مثل چنگوله پیدا کرد؛ راهی از پشت دشمن.

صفحه 448