از میان نویسندگان کلاسیک آلمانی سه نام در کتابهای مدرسه و متن های پیشنهادی آموزگاران و استادان از بس آمد بیشتری برخوردار است: گوته شیلر و لسینگ.

این آوازه از دوران حیات سه هنرمند نامبرده تا زمان سلطه ی هیتلر ادامه داشت. در آن دوازده سال هولناک دیگر «ناتان فرزانه» نه اجازه ی نمایش یافت و نه دیگر کسی می‌توانست در مدرسه یا دانشگاه آنرا بخواند. اما پس از پایان حکومت ترور و خفقان هنر تآتر مشتاقانه تر از پیش «ناتان

فرزانه» را روی صحنه آورد. 

تا امروز این اثر نه تنها در تاترهای نامدار کشورهای آلمانی زبان بلکه در تاترهای کوچک تر از جمله در مدارس و شهرهای کم جمعیت هم نمایش داده می شود.

«ناتان فرزانه» در بسیاری از مدارس سرزمین های آلمانی زبان در شمار متن های اجباری است و یکی از آموزشهای آزاداندیشی و رواداری به شمار می آید.

اما این نمایشنامه تنها اثر لسینگ نیست که در سده ی بیست و یکم نیز همچنان خواننده و بیننده دارد. دو اثر نمایشی دیگر او هم مرتب به اجرا در می آید: «امیلیا گالوتی» و «مینا فن بار نهلم»، همانگونه که شمار نه چندان کمی از شعرها و قابلهای این هنرمند جسور امروز هم تجدید چاپ می شود.