قصه های شیخ اشراق شهاب الدین یحیای سهروردی (۵۸۷-۵۴۹) به خاطر ابلاغ ایده های فلسفی و عرفانی پیچیده ای به وجود نیامده اند که بشود آنها را به صورت‌های دیگری هم بیان کرد، بل که زاییده ی ذهنیت خلاق فیلسوف و عارف بزرگی اند که قصه نویس چیره دستی هم بود. این قصه ها همان رساله های معروف به «رساله‌های عرفانی» شیخ اشراق اند که در این ویرایش به صورت مجموعه ای از هشت قصه ی کوتاه به هم پیوسته درآمده اند - قصه های خوش ساختی نوشته ی استادی که نه یک عارف خانقاه نشین بود و نه یک حکیم مفسر آرای دیگران. نبوغ این مرد بزرگ بیشتر از هر جای دیگری در این قصه هاست که تجلی می یابد.

این کتاب یکی از کتابهای مجموعه ی «بازخوانی متون» است. در این مجموعه، ویرایش‌های جدیدی از برجسته ترین آثار ادبیات فارسی عرضه می‌شود: تمامیت اثر و سبک متن دست نخورده باقی می‌ماند و با پیراستن برخی فرعیات و فصل بندی و تدوین مجدد و پاراگراف بندی و نقطه گذاری و به کار بردن یک رسم الخط یکدست، متن به صورتی در می آید که برای عموم خوانندگان علاقه مند مفید و خواندنی باشد.