در این رمان طرح کلی داستان محور اصلی نیست. کاربرد شیوه بازگشت به گذشته تک‌گویی‌های درونی طولانی و استفاده از نماد به نحوی برجسته از ویژگی‌های کار اوست اما کتاب متأثر از سنتی است که با اولیس آغاز شد. فرض بر این است که تا سال ۱۹۴۷ دیگر فهم و هضم رمان اولیس برای همه خوانندگان روشنفکر و نیز ناشرانی که آن را چاپ کرده‌اند، آسان شده باشد اما کافی است فقط متن نامه‌هایی را که بین لاوری و ناشرش رد و بدل شده بخوانید تا بفهمید که چگونه در فهم اهداف هنری او قصور شده است. 

چه بسا که تا پیش از پایان قرن بیستم رمان زیر کوه آتشفشان به عنوان یکی از چند شاهکار بس معتبر این قرن قلمداد شود.