داستان کتاب خدایان تشنه اند حکایت زندگی و فعالیت اجتماعی و انقلابی نقاشی است که در عین داشتن روحی طاغی، نظریاتی تعصب آمیز نیز نسبت به انقلاب دارد. آناتول فرانس زندگی پرتلاطم این نقاش را در کوران وقایع انقلاب کبیر فرانسه دنبال می کند و تصویر روشنی از زندگی خصوصی او تا عضویتش در دادگاه انقلاب و مسائل روزمره دوره خفقان و ارعاب، پیش چشم خواننده می‌گذارد درون مایه اصلی داستان، تعصبات مرامی است. قهرمان اول داستان می خواهد نشان دهد آنجا که آدمی خیال میکند حقیقت را در دست دارد، موجودی خونخوار و خشن می شود.

راهبه های بتکده آزتک (مکزیک) به پادشاه خود مونته زوما گفته بودند: «خدایان تشنه اند» کامی دمولن، روزنامه نگار دوره انقلاب کبیر فرانسه، در انتقادی که علیه کشتارهای بی رحمانه دادگاه ها نوشته بود همین جمله راهبه ها را به کار برده بود.