یک بخش از رویکرد من به شاهنامه تبدیل داستان به تاریخ یا دست کم یافتن ربطی بین آن دو بوده است.

کوروش در سال ۵۳۰ پیش از میلاد از آمودریا گذشت و به جنگ سکاها رفت. پسر ملکه سکاها کشته شد. خود کوروش نیز پس از سه روز از زخمی که خورده بود درگذشت.

این حادثه به نحوی یادآور مرگ اسفندیار در جنگ با رستم سکایی است. 

-آتوسا بزرگترین دختر کوروش همسر داریوش و مادر خشایارشا بود که زندگی گشتاسب و اسفندیار را به یاد می آورد.

-همسر دیگر داریوش ارتیستونه نیز دختر کوروش بود.

تألیف این کتاب برای من ادای دینی به فردوسی بزرگ بود که بخشی از عمرم را که در تنهایی و یأس می‌گذشت با دنیای شاد و پرغرور او گذراندم. من دیگر چندان امیدی به مردم عادی ندارم و امیدم فقط این است که حداقل دانشجویان ادبیات دنیای شاهنامه را بشناسند. دنیایی را که در آن هنوز گودرز و طوس و رستم و رهام و سیاوش و کیخسرو و بهرام گور و بهرام چوبینه و خسروپرویز زنده اند و دارند در شکوه خود زندگی می‌کنند. اما اگر دریابند که ما حضور آنان را احساس نمی‌کنیم آنان را فراموش کرده ایم و دیگر نمی بینیم، چه اتفاقی خواهد افتاد؟

نه، هرگز!

باید سیاوش را برای همیشه به یاد داشت و گذاشت که به خواب‌های ما هم بیاید و نوید پیروزی دهد.

سیروس شمیسا