حتماً می‌پرسید چرا رفته‌ام سراغ نامه‌ها ؟ آن هم حالا در غروب نامه‌نویسی کاغذی و رواج نامه‌های الکترونیکی؟ دلایلش متعدد است ... مثلاً این که چون نامه ها پیوسته با من بوده‌اند. همیشه هستند. مثل همین کوه صفه اصفهان که در منظرم هست و دائم می‌بینمش یا اینکه نامه پنجره‌ای به زندگی دیگری است. من از دوستم هزاران کیلومتر فاصله دارم اما نامه‌های عزیزش پنجره‌ای به رویم می‌گشایند به زندگی‌اش و وجود او را در کنار خود احساس می‌کنم ... همچنین فراوان‌اند نامه‌هایی که هرگز پست نشدند ... گاهی هم نامه‌ای ممکن است در شرایطی بحرانی موجب آرامش کسی شود و او را زنده نگه دارد... و بالأخره باید از این منظر به نامه‌ها نگاه کنیم که هر یک از آنها پیکی رسیده از جایی دیگر است و نمایی دور را به ما نشان می‌دهد نامه کاغذی نه مانند نامه الکترونیکی خنثی (شاید هم مرده) بلکه «موجودی» است با هویت و زنده و حامل نشانه‌هایی از نویسنده‌اش...