چنین نیست که نمایشنامه‌های ایبسن صرفاً -یا حتا عمدتاً- به زن و مسائل زنان بپردازد. مجموعه‌یی هم که ایبسن از چهره‌ی مردان فراهم کرده است. هم بدان سان چشمگیر و تحسین‌انگیز است. منتها با آثار ایین بود که زن برای نخستین بار رخصت یافت در سینمای فردی تمام عیار فردی نام و تمام و در خور توجه فردی مستقل از مردان موجود در صحنه‌ی نمایش در صحنه عرض اندام کند و این یقیناً از دریچه‌ی ذهنیت حاکم بر عصر ویکتوریا [عصر سنت مداری] شایسته و پسندیده نبود.

پشت جلد