ماوریتزیو کاتلان یک هنرمند ایتالیایی متولد ۲۱ سپتامبر ۱۹۶۰ است که عمدتاً به خاطر مجسمه ها و چیدمان‌های فراواقع گرایانه‌اش شناخته می‌شود.

ایده بلاهت عمدی با نبوغ هنری، نبوغی که نگرش زیباشناختی آن نمایانگر پیشرفت و اصالت و از نشانه‌های اصول مدرنیسم بوده، در تضاد مستقیم است. شخصیت ابله، با تمایل به مسخره بازی و هرج و مرج، نمی‌تواند به ایده‌آل پسامدرنیستی هنرمند برای ناپدید شدن در اثر پایبند باشد. روش کاتلان، با تلفیقی از دیدگاه‌های مخالف اما در هم تنیده، یک راه سوم، راهی بین اهداف آرمان‌شهری و آرمان‌های والا مدرنیسم و گرایش‌های خود بازتاب دهنده و ساختارشکنانه پسامدرنیسم را ارائه می‌دهد. او در کارهای خود عوامل تعیین کننده هر دو قطب را با هم ادغام می کند و به یک الگوی فکری تک پابند نیست. کاتلان مستقیماً موضوع کارهایش نیست، اما از خود به عنوان شخصیتی استفاده می‌کند که کمبودها و تجربیاتش، در مخاطب حس همذات پنداری ایجاد می‌کنند و با بهره گیری از شیوه‌های بیانی گوناگون مخاطب را به شرکت در اثر و تفسیر آن وا می‌دارد.