هفت صدا روشن می‌دارد که نویسندگان امریکای لاتینی قبل از هر چیز انتظار دارند آثارشان خوانده شود و بنابر مقتضيات ادبی داوری شود. ریتا گیبرت، مسلح به سلاح صبر و یک ضبط صوت و چند دفترچه، در سه قاره سر در پی هفت تن از مهم‌ترین نویسندگان امریکای لاتین نهاده است. برخلاف بسیاری از همکارانش، بر آن نکوشیده است تا از سؤالات پیش‌ساختة خود، جواب‌هایی پیش‌ساخته بیرون کشد. وی تنها برای رهایش جریان گفت‌وگو سؤالی را پیش می‌کشد. راز او دانستن فن شنیدن است. در این صفحات، صدای هر یک از این نویسندگان به خوبی منعکس است، و شوقی مشترک - یعنی صناعت داستان‌نویسی و هنر شعر – آنان را در فراسوی تضادهای سنی و عقیدتی به هم می‌پیوندد.