از همان نوجوانی، عادت کرده‌ام برای به خواب رفتن کتاب بخوانم و در دو هفته‌ی اخیر کتابی به نام بهترین فرشتگان ما نوشته‌ی استیون پینکر را می‌خوانده‌ام. امشب، پیش از این رؤيا، فصلی از کتاب، درباره‌ی سرآغاز همدلی در دوره‌ی رنسانس و چگونگی سر برآوردن رمان، به‌ویژه رمان‌های مکاتباتی انگلیسی مانند کلاريسا و پاملا را می‌خواندم که شاید در کاهش خشونت و قساوت نقش داشته‌اند، زیرا کمکمان کرده‌اند دنیا را از دریچه‌ی چشم دیگری تجربه کنیم. حوالی نیمه‌شب چراغ‌ها را خاموش کردم و چند ساعت بعد با کابوسم درباره‌ی آلیس از خواب بیدار شدم.